ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺑﺎﺯﺩﯾﺪ ﺍﺯ ﯾﮏ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺭﻭﺍﻧﻰ، ﺍﺯ ﺭﻭﺍﻥﭘﺰﺷﮏ ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ ﺷﻤﺎ ﭼﻄﻮﺭ ﻣﯽﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﺑﻪ ﺑﺴﺘﺮﻯ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﻧﯿﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ ﯾﺎ ﻧﻪ؟
ﺭﻭﺍﻥﭘﺰﺷﮏ ﮔﻔﺖ: ﻣﺎ ﻭﺍﻥ ﺣﻤﺎﻡ ﺭﺍ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺁﺏ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ ﻭ ﯾﮏ ﻗﺎﺷﻖ ﭼﺎﯾﺨﻮﺭﻯ، ﯾﮏ ﻓﻨﺠﺎﻥ ﻭ ﯾﮏ ﺳﻄﻞ ﺟﻠﻮﻯ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﻣﯽﮔﺬﺍﺭﯾﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﮐﻪ ﻭﺍﻥ ﺭﺍ ﺧﺎﻟﻰ ﮐﻨﺪ.
ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ: ﺁﻫﺎﻥ! ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ. ﺁﺩﻡ ﻋﺎﺩﻯ ﺑﺎﯾﺪ ﺳﻄﻞ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ ﭼﻮﻥ ﺑﺰﺭﮒﺗﺮ ﺍﺳﺖ.
ﺭﻭﺍﻥﭘﺰﺷﮏ ﮔﻔﺖ: ﻧﻪ! ﺁﺩﻡ ﻋﺎﺩﻯ ﺩﺭﭘﻮﺵ ﺯﯾﺮ ﺁﺏ ﻭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻣﯽﺩﺍﺭﺩ.
ﺷﻤﺎ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﯿﺪ ﺗﺨﺖﺗﺎﻥ ﮐﻨﺎﺭ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﺎﺷﺪ؟
ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﺩ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﮐﻨﯿﻦ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺳﻄﻞ ﻧﯿﻮﻓﺘﺎﺩﯾﻦ. راستی ﺷﻤﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﯾﻦ تخت تون ﮐﺠﺎ ﺑﺎﺷﻪ؟
مَردی به رنگ زمستان